Στοματικά διαλύματα: Ίσως μειώνουν τον κίνδυνο μετάδοσης του κορωνοϊού..

Πειράματα Γερμανών επιστημόνων σε κυτταρικές καλλιέργειες καταδεικνύουν πως ορισμένα εμπορικά διαθέσιμα στοματικά διαλύματα μπορούν να επιδράσουν στη μείωση του ιικού φοτίου του Sars-Cov-2 και πιθανώς κατ’ επέκταση στη μείωση του κινδύνου μετάδοσης του ιού βραχυπρόθεσμα.

Πρόκειται για ιδιαίτερα ενδιαφέρον εύρημα εργαστηριακής μελέτης που διεξήχθη σε κυτταρικές σειρές από ομάδα ιολόγων του Πανεπιστημίου του Ρουρ-Μπόχουμ σε συνεργασία με συναδέλφους τους στα Πανεπιστήμια της Τζένα, του Ούλμ, του Ντούισμπουργκ-Έσσης και της Βρέμης στη Γερμανία.

Journal of Infectious Diseases

Υψηλά ιικά φορτία ανιχνεύονται στη στοματική κοιλότητα και το λαιμό ορισμένων ασθενών με COVID-19 και η χρήση στοματικών διαλυμάτων, που παρουσιάζουν αποτελεσματική δράση κατά του κορωνοϊού, θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει εφαρμογή σε περιπτώσεις όπως πριν από την επίσκεψη στον οδοντίατρο.

Εκκρεμούν, ωστόσο, κλινικές δοκιμές για την επαλήθευση της όποιας επίδρασης και σε κάθε περίπτωση οι ερευνητές υπογραμμίζουν τα στοματικά διαλύματα δεν είναι κατάλληλα για την αντιμετώπιση ή πρόληψη της COVID-19.

Για τις ανάγκες του πειράματος οι ερευνητές δοκίμασαν οκτώ στοματικά διαλύματα με διαφορετικά συστατικά που διατίθενται στα φαρμακεία της Γερμανίας. 

Ανέμειξαν κάθε στοματικό διάλυμα με σωματίδια του ιού και μια παρεμβατική ουσία, η οποία είχε σκοπό να αναπαράγει την επίδραση του σάλιου στο στόμα.

Στη συνέχεια ανακίνησαν το μείγμα για 30 δευτερόλεπτα για να προσομοιωθεί το αποτέλεσμα της στοματικής πλύσης. Και κατόπιν χρησιμοποίησαν κύτταρα Vero E6, τα οποία είναι ιδιαίτερα δεκτικά στον Sars-Cov-2, για να προσδιορίσουν το ιικό φορτίο.

Προκειμένου να διακριβωθεί η αποτελεσματικότητα των στοματικών πλύσεων, οι ερευνητές εξέθεσαν τα εναιωρήματα ιών σε μέσα καλλιέργειας κυττάρων αντί για στοματικό διάλυμα, πριν τα προσθέσουν στην κυτταρική καλλιέργεια.

Όλα τα στοματικά διαλύματα που δοκιμάστηκαν μείωσαν το αρχικό ιικό φορτίο.

Τρία στοματικά διαλύματα το μείωσαν σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε καν να ανιχνευτεί ιός έπειτα από 30 δευτερόλεπτα.

Μένει όμως να αποδειχτεί εάν αυτό το αποτέλεσμα επιβεβαιώνεται και κλινικά και πόσο διαρκεί η επίδραση.

Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Ρουρ-Μπόχουμ εξετάζουν στην παρούσα φάση το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε κλινικές δοκιμές, ενώ σχετικές μελέτες βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη από επιστημονική ομάδα στο Σαν Φρανσίσκο με την οποία οι ίδιοι βρίσκονται σε επικοινωνία.

Πηγή

Η επιλογή ανάμεσα στην αποκατάσταση με γέφυρα ή με ένα ή περισσότερα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελεί μια δύσκολη απόφαση αρκετών ασθενών που έχουν υποστεί απώλεια ενός ή περισσότερων δοντιών.

Ξεκινώντας από τις βασικές αρχές της οδοντιατρικής, πρέπει να τονίσουμε πως όταν χάσουμε ένα ή περισσότερα δόντια από το φραγμό είναι απαραίτητο να τα αντικαταστήσουμε.

Σε διαφορετική περίπτωση διαταράσσεται η ισορροπία της σύγκλισης και δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια περισσότερων δοντιών.

Αν το δόντι που απουσιάζει είναι κάποιο από τα μπροστινά, τότε επεμβαίνουν και οι εξίσου σημαντικοί αισθητικοί λόγοι που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της μεθόδου αποκατάστασης.

Η αποκατάσταση ενός ή περισσότερων χαμένων δοντιών μπορεί να γίνει είτε με γέφυρα είτε με Οδοντικά εμφυτεύματα.

Οι διαφορές ανάμεσα στους δύο αυτούς τρόπους είναι σημαντικές και συχνά καθοριστικές για την τελική απόφαση.

Ας δούμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε μεθόδου στη σύγκριση που ακολουθεί:

• Η κατασκευή γέφυρας προκαλεί φθορά στα υγιή δόντια, ενώ τα εμφυτεύματα όχι.

Για την κατασκευή μιας γέφυρας είναι απαραίτητο το τρόχισμα των δοντιών πάνω στα οποία πρόκειται να στηριχθεί.

Το τρόχισμα αυτών των υγειών δοντιών τα καθιστά επιρρεπή σε μελλοντικές βλάβες, οι οποίες προκαλούνται συχνά λόγω ύπαρξης της γέφυρας.

 

Όταν, λοιπόν ένα από τα γειτονικά δόντια πάνω στα οποία στηρίζεται η γέφυρα παρουσιάσει πρόβλημα, τότε για την αποτελεσματική θεραπεία είναι πιθανό να χρειαστεί αφαίρεση γέφυρας, επανατοποθέτηση ή κατασκευή νέας.

Σε αντίθεση με την παραπάνω κατάσταση, ένα εμφύτευμα τοποθετείται χωρίς να προκληθεί η παραμικρή βλάβη στα γειτονικά, υγιή δόντια.

• Τα εμφυτεύματα υπερτερούν σε ότι αφορά στην καθαριότητα του στόματος.

Σε αντίθεση με μια οδοντική γέφυρα που αποτελεί μια ενιαία κατασκευή, τα εμφυτεύματα επιτρέπουν το σχολαστικότερο καθαρισμό ανάμεσα στα δόντια και καθιστούν δυνατή τη χρήση οδοντικού νήματος, κάτι που είναι σημαντικά δυσκολότερο σε μια γέφυρα.

Οι γέφυρες έχουν υψηλές απαιτήσεις στοματικής υγιεινής και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι απαραίτητος ο ειδικός καθαρισμός με τα κατάλληλα εργαλεία (π.χ. βουρτσάκια μεσοδόντιων).

Συχνά οι ασθενείς δυσκολεύονται να διατηρήσουν τις απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής και τελικά προκαλούνται προβλήματα περιοδοντίτιδας στα δόντια-στηρίγματα που θέτουν με τη σειρά τους σε κίνδυνο ολόκληρη τη γέφυρα.

Τα εμφυτεύματα, επίσης, απαιτούν άριστη καθαριότητα, όπως και τα φυσικά μας δόντια. Η διαδικασία, όμως, είναι σημαντικά ευκολότερη από αυτή του καθαρισμού μιας γέφυρας.

• Η γέφυρα δεν απαιτεί χειρουργική επέμβαση, σε αντίθεση με τα εμφυτεύματα.

Για την τοποθέτηση του εμφυτεύματος είναι απαραίτητη μια μικρή χειρουργική επέμβαση που γίνεται στο χώρο του ιατρείου με τοπική αναισθησία.

Πρόκειται, όμως, για ένα μικρό τραύμα, το οποίο θα ξεχάσετε πολύ γρήγορα, σε σύγκριση με αυτό που προκαλείται από το τρόχισμα δοντιών που απαιτείται για την κατασκευή μιας γέφυρας και θα παραμείνει για μια ζωή.

Στηριζόμενοι σε στατιστικά αποτελέσματα μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως μια γέφυρα δε θα μείνει στο στόμα του ασθενούς για πάντα, κυρίως λόγω της ευαισθησίας που προκαλείται στα γειτονικά δόντια.

• Το κόστος ενός εμφυτεύματος είναι μεγαλύτερο από αυτό μιας γέφυρας.

Ναι, ένα εμφύτευμα θα σας κοστίσει περισσότερο από μια γέφυρα. Όμως, αν αναλογιστείτε πως η γέφυρα κάποτε θα χρειαστεί αντικατάσταση και πιθανόν αυτή να προκαλέσει απώλεια επιπλέον δοντιού – στηρίγματος, τότε σε βάθος χρόνου ένα οδοντικό εμφύτευμα αποδεικνύεται οικονομικότερη και λιγότερο επώδυνη λύση.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως σε έναν ασθενή με υγιές οστό που φροντίζει σωστά την υγιεινή του στόματός του, ένα εμφύτευμα μπορεί να “ζήσει” μια ολόκληρη ζωή.

• Το εμφύτευμα μιμείται τη φύση, ενώ η γέφυρα όχι.

Στην αποκατάσταση με την χρήση εμφυτεύματος τοποθετούμε μια τεχνητή ρίζα στην θέση της πραγματικής ρίζας του δοντιού που απουσιάζει.

 

Έπειτα, το τεχνητό δόντι τοποθετείται με τη σειρά του πάνω στο εμφύτευμα που έχει προηγηθεί.

Το τιτάνιο, το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα τα εμφυτεύματα έχει την ιδιότητα να ενσωματώνεται πλήρως με το οστό των γνάθων και αυτό δίνει την αίσθηση στον ασθενή πως το εμφύτευμα λειτουργεί σαν ένα φυσικό δόντι.

Ανακεφαλαίωση: Μια σύντομη σύγκριση.

1. Με τα εμφυτεύματα δεν τροχίζουμε/τραυματίζουμε τα γειτονικά, υγιή δόντια, όπως συμβαίνει με τις γέφυρες.

2. Τα εμφυτεύματα επιτρέπουν το σωστό καθαρισμό του στόματος (οδοντικό νήμα), ενώ οι γέφυρες, ως ενιαίες κατασκευές, “παγιδεύουν” τροφές και κρύβουν κινδύνους.

3. Το αρχικό κόστος ενός εμφυτεύματος είναι μεγαλύτερο. Μακροπρόθεσμα, όμως, αποτελεί οικονομικότερη λύση.

4. Ένα οδοντικό εμφύτευμα μιμείται τη φύση, τόσο αισθητικά όσο λειτουργικά.

Τελικά, πότε είναι σκοπιμότερη η επιλογή της γέφυρας;

Είναι φανερό πως τις περισσότερες φορές η επιλογή του εμφυτεύματος απέναντι στη γέφυρα είναι προτιμότερη.

Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που ενδείκνυται η επιλογή της αποκατάστασης με κατασκευή γέφυρας. Οι πιο συχνές από αυτές είναι:

• Όταν τα παρακείμενα του κενού χώρου δόντια έχουν υποστεί μεγάλες αποκαταστάσεις (μεγάλα σφραγίσματα ή ανασυστάσεις), τότε είναι προτιμότερη η γέφυρα, γιατί με τις στεφάνες που θα καλυφθούν τα προφυλάσσουμε από μελλοντικά σπασίματα.

• Όταν τα δόντια έχουν αυξημένη κινητικότητα λόγω περιοδοντικών βλαβών, τότε ενώνοντάς τα τα ναρθηκοποιούμε προσφέροντας ακινητοποίηση που θα παρατείνει το χρόνο ζωής τους στο στόμα.

• Όταν στην μπροστινή περιοχή έχουμε δυσχρωμικά δόντια, τότε καλύπτοντάς τα έχουμε καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Γενικότερα, όταν για οποιοδήποτε λόγο τα δόντια που βρίσκονται δίπλα από το κενό (χαμένο δόντι) χρειάζονται κάλυψη για αισθητικούς λόγους, τότε προτιμούμε την κατασκευή γέφυρας.

Εκεί που υπερτερεί κατά κράτος η λύση των εμφυτευμάτων είναι όταν δεν έχουμε πίσω δόντια-στηρίγματα και η επιλογή είναι τα εμφυτεύματα ή η κινητή μερική οδοντοστοιχία (vitallium-μασελάκι).

Σε αυτήν την περίπτωση τα εμφυτεύματα προσφέρουν μια ακίνητη, σταθερή αποκατάσταση και μας απαλλάσσουν από το “βάλε-βγάλε” της κινητής οδοντοστοιχίας ώστε να είναι δυνατός ο καθαρισμός αυτής και του στόματος συνολικά.

Έχουν βρεθεί εμφανείς αποδείξεις των προσπαθειών χρήσης οδοντογλυφίδων για την αντιμετώπιση ασθενών δοντιών γεγονός που δίνει πια την εντύπωση στους επιστήμονες ότι οι Νεάτερνταλ ήταν σημαντικά πιο ευφυείς απ’ότι πιστεύεται.

Οι Νεάτερνταλ έκαναν την πρώτη απόπειρα στην Οδοντιατρική πριν από 130.000 χρόνια!

Ένας Νεάντερταλ που έζησε πριν από 130.000 χρόνια φαίνεται να είχε πραγματοποιήσει μιας μορφής «προϊστορική οδοντιατρική» σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει ένα τερηδονισμένο δόντι, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Τα δόντια που βρέθηκαν σε μια τοποθεσία της Κροατίας στις αρχές του περασμένου αιώνα επανεξετάστηκαν από επιστήμονες και βρέθηκαν να έχουν αρκετές αυλακώσεις και γρατζουνιές.

Ενώ είναι δυνατό να υπάρχει και άλλη εξήγηση, οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Κροατία, δήλωσαν ότι τα ευρήματα φαίνεται να αποτελούν αποδείξεις των προσπαθειών των Νεάτερνταλ να χρησιμοποιήσουν οδοντογλυφίδες για την αντιμετώπιση της τερηδόνας αλλά και για ορθοδοντικούς σκοπούς!

Πρόσφατη έρευνα βρήκε, επίσης, αποδεικτικά στοιχεία που πρότειναν ότι οι Νεάτερνταλ χρησιμοποιούσαν φυσικές μορφές πενικιλλίνης και ασπιρίνης ως φάρμακα.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι δεν είναι σαφές αν ο Νεάντερταλ που βρέθηκε έκανε κάτι ασυνήθιστο ή αν αυτές οι οδοντιατρικές προσπάθειες ήταν ευρέως διαδεδομένες.

Επιπλέον, υπάρχουν στοιχεία ότι η οδοντιατρική «εφευρέθηκε» πολύ, πολύ νωρίτερα στην ανθρώπινη ιστορία. Τα παλαιότερα σημάδια από οδοντογλυφίδες προέρχονται από προγενέστερο ανθρώπινο είδος, τον Homo habilis, και χρονολογόνται πριν από περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια.