Η αποκατάσταση δοντιών αποτελεί πρόκληση για τους οδοντίατρους, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που γίνεται με συνθέσεις ρητίνης. Ενώ είναι εύκολες στην τοποθέτησή τους, το πρόβλημα εντοπίζεται στην διατήρηση και την διάρκεια ζωής τους. Παρατηρείται ότι μετά από κάποια χρόνια, επανεμφανίζεται η τερηδόνα, τα κενά δεν καλύπτονται και δημιουργούνται νέα ανοίγματα. Σπάνια οι σύνθετες αποκαταστάσεις διατηρούνται ακέραιες αρκετά χρόνια μετά την τοποθέτησή τους. Μερικές από τις προκλήσεις της αποκατάστασης σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά των υλικών και άλλες σχετίζονται με την τεχνική του εκάστοτε οδοντιάτρου. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τις προκλήσεις που προκύπτουν από την αποκατάσταση δοντιών και θα προτείνουμε τρόπους αντιμετώπισής τους. 

Οι προκλήσεις της αποκατάστασης δοντιών στα προηγούμενα χρόνια

Τα προηγούμενα χρόνια οι αποκαταστάσεις δοντιών ήταν ακόμη πιο δύσκολες από ότι σήμερα. Τα χαρακτηριστικά υψηλής αντίστασης στη φθορά των σύνθετων υλικών γεμίσματος κατέρρεαν λόγω της οδοντικής σύγκλεισης και ορισμένων κροταφογναθικών διαταραχών. Μετά από μερικούς μήνες, η επιφάνεια του υλικού φαινόταν τραχιά – όχι μόνο στο μάτι, αλλά και στη γλώσσα. Το μέγεθος των σωματιδίων του υλικού που χρησιμοποιούσαν στο γέμισμα γινόταν σχεδόν 10 φορές η διάμετρος μιας τυπικής ανθρώπινης τρίχας. Αυτό το πρόβλημα ξεπεράστηκε όταν οι κατασκευαστές τοποθέτησαν νανοσωματίδια στα αποκαταστατικά σύνθετα υλικά. Τα περισσότερα σύγχρονα σύνθετα υλικά μοιάζουν πολύ περισσότερο με το σμάλτο. 

Από νωρίς λοιπόν, ήταν δύσκολο να επιτευχθεί σωστή κάλυψη του μεσοδόντιου διαστήματος σε παρακείμενα δόντια, κυρίως επειδή οι οδοντίατροι χρησιμοποιούσαν το παλιό Tofflemire matrix. Ως αποτέλεσμα, αντιμετώπιζαν προβλήματα όπως την ύπαρξη κενών ανάμεσα στα δόντια, όπου έμπαιναν υπολείμματα τροφών και έπειτα εμφάνιζαν τερηδόνα. Αυτό επίσης ξεπεράστηκε με πιο εξελιγμένα εργαλεία όπως το Greater Curve Tofflemire, το οποίο, όταν σφίξει, μετακινεί πραγματικά το δαχτυλίδι προς την περιοχή επαφής. Επιπλέον, οι σφήνες έχουν επίσης βελτιωθεί.

Η μετεγχειρητική ευαισθησία των δοντιών ήταν ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα εκείνη την εποχή, και πολλές σύνθετες αποκαταστάσεις απαιτούσαν σύντομα ενδοδοντική θεραπεία. Αυτό το πρόβλημα δεν έχει ξεπεραστεί πλήρως, καθώς πολλοί εξακολουθούν να παραπονιούνται για ευαισθησία. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι θα ξεπεράσουμε εντελώς και αυτή την πρόκληση.

Η αλλαγή χρώματος σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας των πρώιμων σύνθετων υλικών. Η τριτοταγής αμίνη που υπήρχε σε αυτά, χρησιμοποιήθηκε επίσης ως ενεργοποιητής ρητίνης, η οποία προκάλεσε το επακόλουθο κιτρίνισμα των αποκαταστάσεων.

Για να συνοψίσουμε τα προηγούμενα ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά των αρχικών υλικών, τα πρώιμα σύνθετα υλικά δεν ήταν μια βιώσιμη αντικατάσταση για τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες αποκαταστάσεις αμαλγάματος.

Επιπτώσεις των αποτυχημένων αποκαταστάσεων δοντιών

Συρρίκνωση του σύνθετου υλικού στον πολυμερισμό: 

Τα πιο σύγχρονα σύνθετα υλικά με βάση τη ρητίνη είναι 

1. τροποποιήσεις της αρχικής ρητίνης bis-GMA που εισήχθη στην οδοντιατρική στις αρχές της δεκαετίας του 1960, 

2. διμεθακρυλική ουρεθάνη, ή 

3. συνδυασμοί και νέες προσεγγίσεις αυτών των υλικών. 

Η ρητίνη είναι το συστατικό που συγκρατεί τα μικροσκοπικά σωματίδια της γέμισης μαζί. Ωστόσο, τα συγκεκριμένα είδη ρητίνης συρρικνώνονται στον πολυμερισμό κατά μέσο όρο περίπου 2%. Στο μικροσκόπιο παρατηρείται ότι ανάμεσα στο γέμισμα και στο δόντι σε οποιαδήποτε σύνθετη αποκατάσταση, βλέπουμε μικροσκοπικά κενά που είναι απογοητευτικά και πιθανώς προβληματικά. Αν και πολλές εταιρείες έχουν προσπαθήσει να μειώσουν ή να εξαλείψουν τη συρρίκνωση και παρόλο που έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο, η συρρίκνωση της ρητίνης είναι ένας από τους κύριους λόγους για την αποτυχία των σύνθετων αποκαταστάσεων.

Ποιο είναι το πρόβλημα με τη συρρίκνωση; Για ένα μικρόβιο, το μέγεθος του κενού στο σύνθετο υλικό είναι ουσιαστικά παρόμοιο ενός αυτοκινητόδρομου. Τα κενά στα σύνθετα επιτρέπουν στα υγρά του στόματος, στα υπολείμματα τροφών και στα μικρόβια να κυκλοφορούν ελεύθερα στις εσωτερικές περιοχές των δοντιών.

Μετεγχειρητική ευαισθησία των δοντιών: 

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η μετεγχειρητική ευαισθησία των δοντιών παραμένει πρόβλημα για ορισμένους οδοντιάτρους και αυτό σχετίζεται με το σύνθετο υλικό.

Έλλειψη προστασίας από την τερηδόνα: 

Οι συνθέσεις ρητίνης δεν προσφέρουν προστασία από την τερηδόνα και για να αποφευχθεί η επανεμφάνισή της, πρέπει να τοποθετηθούν σχεδόν τέλεια. Αρκετές εταιρείες σημειώνουν πρόοδο στο να καταφέρουν να προσφέρουν απόλυτη προστασία, αλλά η τερηδόνα γύρω από τις αποκαταστάσεις που είχαν τοποθετηθεί στο παρελθόν εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα.

Τρόποι αντιμετώπισης των προκλήσεων στην αποκατάσταση δοντιών

Μια μικρή σύνθετη αποκατάσταση μπορεί να επιτευχθεί από έναν έμπειρο, ικανό οδοντίατρο σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ μια μεγάλη αποκατάσταση απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Για τους προσεκτικούς και σχολαστικούς με την καθαριότητα ασθενείς σας, η εύρεση και αποκατάσταση μικρών βλαβών είναι σχετικά εύκολη εργασία. Ενθαρρύνετε όσο το δυνατόν περισσότερους ασθενείς να κλείνουν τακτικά ραντεβού παρακολούθησης για να μειώσετε την ανάπτυξη μεγάλων αλλοιώσεων και το χρόνο που απαιτείται για τη θεραπεία τους.

Η αποκατάσταση για να είναι επιτυχής και να έχει μακροζωία, πρέπει να έχει αποδεκτές περιοχές επαφής, κατάλληλη απευαισθητοποίηση, κατάλληλη απολύμανση, αποδεκτά περιθώρια, αντίστοιχο χρώμα δοντιού και αποδεκτή οδοντική σύγκλειση. Πώς μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι; Παρακάτω σας προτείνουμε τις ενέργειες που πρέπει να ακολουθήσετε.

Τεχνική τοποθέτησης σύνθεσης για μικρά παρασκευάσματα δοντιών

1. Προσδιορίστε τις βλάβες τερηδόνας το συντομότερο, κατά προτίμηση όταν είναι ακόμη μικρές.
2. Ναρκώστε τον ασθενή.
3. Δημιουργήστε ένα ξηρό πεδίο, κατά προτίμηση με ένα ελαστικό φράγμα.
4. Κάντε το παρασκεύασμα όσο το δυνατόν μικρότερο με καρβίδιο ή diamond bur.
5. Τοποθετήστε απευαισθητοποιητή / απολυμαντικό που περιέχει γλουταραλδεΰδη για δύο εφαρμογές ενός λεπτού. Μην ξεπλύνετε. Αντ ‘αυτού αναρροφήστε.
6. Γεμίστε με το υλικό της επιλογής σας.
7. Επαναλάβετε το προηγούμενο βήμα μέχρι να σιγουρευτείτε ότι έχουν καλυφθεί όλα τα κενά.
8. Τοποθετήστε και σκληρύνετε τη ρητίνη της επιλογής σας.
9. Ολοκληρώστε την αποκατάσταση.
10. Αξιολογήστε και προσαρμόστε την σύγκλειση.

Τεχνική τοποθέτησης σύνθεσης για μικρά παρασκευάσματα δοντιών

1. Προσδιορίστε την τερηδόνα το συντομότερο δυνατό και σχεδιάστε τις κινήσεις σας για να διατηρήσετε όσο το δυνατόν περισσότερη δομή δοντιών.
2. Ναρκώστε τον ασθενή.
3. Δημιουργήστε ένα ξηρό πεδίο, κατά προτίμηση με ένα ελαστικό φράγμα.
4. Κάντε το παρασκεύασμα όσο το δυνατόν μικρότερο με ένα καρβίδιο ή diamond blur με στρογγυλή άκρη μεγέθους 1156 ή 1157, αφήνοντας λεκιασμένη την εσωτερική δομή του δοντιού εάν είναι δύσκολο να φτάσει το εργαλείο. Εάν είναι δυνατόν, αποφύγετε την έκθεση του πολφού.
5. Τοποθετήστε απευαισθητοποιητή / απολυμαντικό που περιέχει γλουταραλδεΰδη για δύο εφαρμογές ενός λεπτού. Μην ξεπλύνετε. Αντ ‘αυτού αναρροφήστε.
6. Υποθέτοντας ότι η παρασκευή είναι αρκετά βαθιά και κοντά στον πολφό, τοποθετήστε επένδυση πάχους τουλάχιστον 0,5 mm.
7. Εάν το παρασκεύασμα ήταν πολύ βαθύ και ενδεχομένως να αναπτύξει επακόλουθη τερηδόνα, τοποθετήστε τη νέα γενιά γυάλινων ιονομερών, ως ένα παχύ στρώμα για να αντικαταστήσετε την οδοντίνη.
8. Και πάλι, τοποθετήστε απευαισθητοποιητή / απολυμαντικό που περιέχει γλουταραλδεΰδη για λίγα δευτερόλεπτα, αφού ξεπλύνετε την προηγούμενη στρώση γλουταραλδεΰδης κάτω από την επένδυση ή τη βάση. Μην ξεπλύνετε. Αντ ‘αυτού αναρροφήστε.
9. Γεμίστε με το υλικό της επιλογής σας.
10. Επαναλάβετε το προηγούμενο βήμα μέχρι να σιγουρευτείτε ότι έχουν καλυφθεί όλα τα κενά.
11. Τοποθετήστε και σκληρύνετε τη ρητίνη της επιλογής σας.
12. Ολοκληρώστε την αποκατάσταση.
13. Αξιολογήστε και προσαρμόστε την σύγκλειση.

Οι σύνθετες αποκαταστάσεις δεν χρειάζεται να είναι δύσκολες και βραχύβιες. Η χρήση των διαδικασιών που προτείνονται σε αυτό το άρθρο θα μειώσει ή θα εξαλείψει τα προβλήματά σας με σύνθετα υλικά.

Πηγή: Dental Economics

Διαβάστε ακόμη: https://www.dentalalert.gr/6_tropoi_gia_na_antimetopisete_to_syndromo_toy_apateona/

Όταν ο οδοντίατρός προτείνει οδοντικές θήκες, πολλές φορές οι ασθενείς φοβούνται και αποθαρρύνονται να το δοκιμάσουν. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να τις συστήνει ο οδοντίατρός σας και υπάρχουν εξίσου πολλοί τρόποι με τους οποίους αυτές μπορούν να σας βοηθήσουν να αποκαταστήσετε το χαμόγελό σας μετά από απώλεια ή φθορά των δοντιών. Εάν έχετε απορίες σχετικά με τις οδοντικές θήκες μπορείτε να απευθυνθείτε στον οδοντίατρό σας. Ωστόσο, εμείς για την καλύτερη ενημέρωσή σας έχουμε συγκεντρώσει εδώ τις σημαντικότερες ερωτήσεις και απαντήσεις που αφορούν τις οδοντικές θήκες.

Τι είναι οι οδοντικές θήκες;

Οι οδοντικές θήκες είναι μια τεχνολογία αποκατάστασης που μπορεί να προστατεύσει τα δόντια σας και να ολοκληρώσει την εμφάνιση του χαμόγελού σας. Όπως υποδηλώνει το όνομα, οι οδοντικές θήκες είναι προσθετικές συσκευές που «κουμπώνουν» στο δόντι και στηρίζονται κατά μήκος της γραμμής των ούλων, ώστε να μοιάζουν με τα φυσικά σας δόντια και να περνούν απαρατήρητες. Μόλις τοποθετηθούν, φαίνονται και λειτουργούν όπως τα κανονικά δόντια.

Γιατί τις χρειαζόμαστε;

Οι οδοντικές θήκες μπορούν να είναι μια εξαιρετική επιλογή για το χαμόγελό σας σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αισθητική ολοκλήρωση άλλων θεραπειών, όπως οι γέφυρες, τα εμφυτεύματα, ή για την κάλυψη απονευρώσεων ή σφραγισμάτων. Σε κάθε περίπτωση, μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη περαιτέρω φθοράς ή σήψης, καθώς και στην αποκατάσταση του χαμόγελου σας. Επιπλέον, μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της μετατόπισης των υπόλοιπων δοντιών, ώστε να μην αντιμετωπίσετε περαιτέρω επιπλοκές από εξαγωγές ή κατεστραμμένα δόντια.

Οι θήκες είναι ένας ιδανικός τρόπος για την επιδιόρθωση σπασμένων δοντιών ή εξασθενημένων από την τερηδόνα ή ένα μεγάλο σφράγισμα. Μια θήκη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για διάφορους άλλους λόγους, για παράδειγμα:

• Μπορεί να έχετε σφράγισμα διαφορετικού χρώματος και να θέλετε να βελτιώσετε την εμφάνιση του δοντιού.
• Μπορεί να έχετε ένα βαθύ σφράγισμα και να χρειαστείτε μια θήκη για να προστατέψετε ό,τι απομένει από το δόντι.
• Μπορεί να σας βοηθήσει να κρατήσετε σταθερά τη γέφυρα ή την οδοντοστοιχία.

Από τι υλικά φτιάχνονται;

Οι θήκες μπορούν να κατασκευαστούν από μια ποικιλία διαφορετικών υλικών και συνεχώς προστίθενται νέα υλικά. Μερικές από τις πιο δημοφιλείς επιλογές παρατίθενται παρακάτω.

• Μεταλλοκεραμικές: Από αυτό παράγονται οι περισσότερες θήκες. Δημιουργείται η βάση από πολύτιμα μέταλλα και στη συνέχεια τοποθετείται η πορσελάνη σε στρώσεις πάνω της.

• Πορσελάνινες: Θήκες κατασκευασμένες εξ ολοκλήρου από πορσελάνη οι οποίες όμως δεν είναι τόσο σταθερές. Χρησιμοποιούνται συχνότερα για τα μπροστινά δόντια γιατί φαίνονται πολύ φυσικές.

• Ολοκεραμικές: Αυτή η σύγχρονη τεχνική προσφέρει μια εναλλακτική λύση χωρίς μέταλλα, η οποία μπορεί να δώσει και τη δύναμη μιας μεταλλοκεραμικής στεφάνης και την εμφάνιση μιας πορσελάνινης στεφάνης. Ως εκ τούτου, είναι κατάλληλες για χρήση σε όλες τις περιοχές του στόματος.

• Γυαλί: Αυτές οι θήκες φαίνονται πολύ φυσικές και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιοδήποτε δοντι.

• Θήκες από κράμα χρυσού: Ο χρυσός είναι ένα από τα παλαιότερα υλικά γέμισης στα σφραγίσματα και στις θήκες. Σήμερα χρησιμοποιείται με άλλα μεταλλικά κράματα για να αυξήσει την αντοχή του, γεγονός που το καθιστά πολύ ανθεκτικό. Αυτές οι θήκες έχουν χρώμα ασημί ή χρυσό.

Ποια είναι η διαδικασία τοποθέτησής τους;

Η διαδικασία ξεκινά με μια διεξοδική εξέταση και ανάλυση από τον οδοντίατρό σας. Θα πρέπει να έχετε φροντίσει να έχετε ακτινογραφίες, ώστε ο οδοντίατρος να μπορεί να καθορίσει εάν τυχόν υπάρχουν άλλα πιο επείγοντα οδοντικά προβλήματα που πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστούν. Στη συνέχεια, το προσβεβλημένο δόντι προετοιμάζεται κατάλληλα έτσι ώστε να δεχθεί τη θήκη. Αυτό σημαίνει ότι ο οδοντίατρος με ειδικά κοπτικά εργαλεία μειώνει το μέγεθος του δοντιού κατα μήκος και πλάτος. Χρησιμοποιείται τοπική αναισθησία ώστε να είστε άνετοι. Έπειτα, το δόντι σκανάρεται για να σταλεί το οδοντικό αποτύπωμα στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο όπου θα κατασκευαστεί η θήκη και θα συζητήσετε με τον γιατρό σας ποιο υλικό θα είναι καλύτερο για τον τρόπο ζωής σας και την εμφάνιση που επιθυμείτε για το χαμόγελό σας. Οι πιο συνηθισμένες επιλογές είναι πορσελάνη, ολοκεραμικές και μεταλλοκεραμικές. Στο διάστημα μέχρι να κατασκευαστεί η θήκη σας, τοποθετείται μια προσωρινή θήκη για να προστατέψει το δόντι σας. Μόλις είναι έτοιμη η θήκη, επιστρέφετε στον οδοντίατρό σας για τοποθέτηση. Πρώτα ελέγχεται η εφαρμογή της και στη συνέχεια στερεώνεται στη θέση της. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες φροντίδας του γιατρού σας.

Ποια είναι η διάρκεια ζωής τους;

Με τη σωστή φροντίδα, οι θήκες μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και 15 χρόνια. Είναι σημαντικό να φροντίζετε τη θήκη, όπως θα κάνατε με οποιοδήποτε άλλο δόντι, οπότε το βούρτσισμα δύο φορές την ημέρα και η τακτική χρήση νήματος είναι εξαιρετικά σημαντικά. Επιπλέον, θα πρέπει να μειώσετε τα σακχαρώδη τρόφιμα και ποτά και να πίνετε άφθονο νερό όλη την ημέρα. Τέλος, φροντίστε να επισκέπτεστε τον οδοντίατρό σας τακτικά για καθαρισμό και για να βεβαιωθείτε ότι η θήκη λειτουργεί όπως πρέπει.

Τι είναι ο ενδορριζικός άξονας;

Σε ένα δόντι που έχετε κάνει ένα μεγάλο σφράγισμα, μπορεί να είναι απαραίτητο να τοποθετήσετε έναν ενδορριζικό άξονα στη ρίζα των δοντιών πριν τοποθετήσετε τη θήκη. Το δόντι μπορεί να αφαιρεθεί όλο μέχρι και το επίπεδο των ούλων για να τοποθετηθεί θήκη επάνω του. Ο ενδορριζικός άξονας παρέχει υποστήριξη και βοηθά τη θήκη να παραμείνει στη θέση της από τη ρίζα των δοντιών. 

Ο άξονας κατασκευάζεται από ανοξείδωτο ατσάλι, τον οποίο ο οδοντίατρος τοποθετεί απευθείας στη ρίζα. Επίσης μπορεί να κατασκευαστεί κατά παραγγελία ένας άξονας από έναν οδοντοτεχνίτη για να ταιριάζει με ακρίβεια στο σχήμα του προετοιμασμένου ριζικού καναλιού. Ο άξονας τοποθετείται στη ρίζα και στερεώνεται στη θέση του, έτοιμος να υποδεχτεί τη θήκη.

Πώς συγκολλούνται οι οδοντικές θήκες;

Όταν εσείς και ο οδοντίατρός σας είστε ευχαριστημένοι με την εφαρμογή και την εμφάνιση της νέας θήκης, αυτή θα συγκολληθεί με την κατάλληλη κονία. Η κονία σχηματίζει μια σφραγίδα για να συγκρατεί τη θήκη στη θέση της.

Θα είναι αισθητικά όμορφες;

Η θήκη θα φτιαχτεί έτσι ώστε να ταιριάζει χρωματικά και σχηματικά όσο το δυνατόν περισσότερο με τα άλλα δόντια σας. 

Θα έχουν διαφορετική αίσθηση;

Επειδή το σχήμα της θήκης θα είναι ελαφρώς διαφορετικό από το σχήμα του δοντιού σας πριν την προετοιμασία, στην αρχή θα σας φαίνεται διαφορετικό. Μέσα από μερικές μέρες θα το συνηθίσετε και δεν θα το παρατηρείτε καν. Η θήκη μπορεί να χρειαστεί κάποια προσαρμογή εάν δεν μπορείτε να δαγκώσετε άνετα. Εάν συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να ενημερώσετε τον οδοντίατρό σας.

Ποιο θα είναι το κόστος;

Το κόστος ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο της θήκης και το υλικό που χρησιμοποιείται. Πάντα να λαμβάνετε γραπτή εκτίμηση του κόστους και σχέδιο θεραπείας πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε οδοντιατρική θεραπεία.

Πώς φροντίζουμε τις θήκες;

Είναι σημαντικό να διατηρείτε τη θήκη εξίσου καθαρή με τα υπόλοιπα δόντια σας. Η ίδια η θήκη δεν μπορεί να φθαρεί, αλλά η φθορά μπορεί να ξεκινήσει από το σημείο που ενώνεται η άκρη της θήκης με το δόντι. Βουρτσίστε τη πολύ καλά τη νύχτα και τουλάχιστον άλλη μία φορά μέσα στη μέρα με οδοντόκρεμα φθορίου, ενώ μην ξεχνάτε να καθαρίζετε και ανάμεσα στα δόντια σας με μεσοδόντια βουρτσάκια ή νήμα.

Πηγές: Dentaltown και Dentalhealth

Διαβάστε ακόμη: https://www.dentalalert.gr/pos_mporoume_na_kanoume_kaliteri_kai_anthektikoteri_syntheti_apokatastasi_dontion/

Το Κροταφογναθικό Σύνδρομο ή οι Κροταφογναθικές Διαταραχές είναι κάτι συχνό στην οδοντιατρική. Πολλές από τις αιτίες αυτού του πόνου στη γνάθο μπορούν επίσης να βλάψουν το οστό της γνάθου γύρω από τις ρίζες των δοντιών.

Μεταξύ 60% και 70% των ενηλίκων έχουν βιώσει κάποια συμπτώματα του Κροταφογναθικού Συνδρόμου. Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο πόνος είτε στην άρθρωση της γνάθου ή στους μυς της γνάθου.

Οι ασθενείς συχνά βιώνουν δυσφορία κατά το άνοιγμα της γνάθου, μαζί με ήχους “σπασίματος” στις αρθρώσεις της γνάθου κατά το άνοιγμα και το κλείσιμο. Επιπλέον, κάποιοι ασθενείς έχουν βούισμα ή κουδουνίσματα στα αυτιά τους.

8 πιθανες αιτίες του πονου στη γναθο

Το Κροταφογναθικό Σύνδρομο είναι πολυπαραγοντικό, και οι πηγές του είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Υπάρχουν όμως οι 8 παρακάτω αιτίες :

• Τραύμα (όπως συμβαίνει σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα) που συμπεριλαμβάνει την άρθρωση της γνάθου, το οποίο θα μπορούσε να βλάψει τη δομή της.
• Το σφίξιμο και το τρίξιμο των δοντιών.
• Δόντια που δεν είναι σωστά αποκαταστημένα ή που δεν είναι καλά ευθυγραμμισμένα.
• Κακή διατροφή και πέψη, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν χρόνια φλεγμονή και να επηρεάσουν όλες τις αρθρώσεις του σώματος, όπως στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα.
• Συναισθηματικό στρες.
• Έλλειψη ύπνου.
• Υπερβολικά οιστρογόνα.
• Μόλυνση στην άρθρωση της γνάθου.

Επιλογες θεραπειας

Καταρχάς, πρέπει να αντιμετωπιστούν οι πιο προφανείς και πιθανές αιτίες. Αν το μάσημα προκαλεί πόνο στη γνάθο, τότε πρέπει να διορθωθεί. Η διόρθωση των ισχυρών πιέσεων στις μασητικές επιφάνειες των δοντιών με τη σωστή λείανση αυτών των περιοχών είναι απαραίτητη για ένα υγιές μασητικό.

Αν ο ασθενής τρίζει τα δόντια του από συνήθεια, μερικές φορές ένα προστατευτικό στόματος που μπορεί να φορεθεί κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορεί να μειώσει την πίεση στην άρθρωση της γνάθου. Σε άλλες περιπτώσεις, η ορθοδοντική θεραπεία μπορεί να είναι αναγκαία.

Με βάση τις έρευνες και την εμπειρία, οι ακόλουθες ενέργειες συστήνονται για τους ασθενείς:

1. Μείωση του στρες.
2. Αποκατάσταση του ύπνου.
3. Θρεπτική και αντιφλεγμονώδη διατροφή για την ισορροπία των ορμονών.
4. Αποφυγή τροφών που περιέχουν χημικά, τα οποία θα μπορούσαν να βλάψουν την ισορροπία των ορμονών.
5. Ως τελευταία επιλογή, διερευνήστε τις επιλογές που έχετε σε φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις.

Πηγή: http://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=wom&pag=dis&ItemID=320672