Όλα τα είδη του στοματικού βακτηρίου Streptococcus mutans ποικίλουν όσον αφορά τη δυνατότητα μεταβολισμού υδατανθράκων, την παραγωγή οξέος και κατά συνέπεια τη δημιουργία τερηδόνας.

Eπιστήμονες στο Ηνωμένο Βασίλειο συνέκριναν τα γονίδια 9 διαφορετικών στελεχών S.mutans που απομονώθηκαν αρχικά στη Σκανδιναβία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ.

Ανακάλυψαν σημαντική ετερογένεια στο γενετικό περιεχόμενο, υποστηρίζοντας την άποψη πως κάθε είδος δεν περιέχει μόνο ένα βασικό γονιδίωμα S.mutans αλλά και ένα διακριτό γονιδίωμα που περιλαμβάνει γονίδια που λαμβάνονται από άλλες πηγές και δεν είναι σημαντικά για την επιβίωση του βακτηρίου.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως σχεδόν ένα πέμπτο των γονιδιακών αλυσίδων του DNA που κωδικοποιεί πρωτεΐνες στο στέλεχος UA159 του S.mutans είναι απαραίτητο. Αν το γονιδιακό περιεχόμενο ποικίλλει μεταξύ των στελεχών S.mutans σε ολόκληρο τον κόσμο, τι γίνεται με το γονιδιακό περιεχόμενο που υπάρχει στην ίδια γεωγραφική τοποθεσία;

Θα μπορούσε ο τύπος του S.mutans που αποικεί στο στόμα να συμβάλλει στην ποικιλομορφία που παρατηρούν οι οδοντίατροι στην ευπάθεια κάθε ασθενή στην τερηδόνα;

Μία ομάδα αποφοίτων από το Εθνικό Ινστιτούτο Οδοντικών και Κρανιοπροσωπικών Ερευνών των ΗΠΑ έδωσε μία πρώτη απάντηση από μία μελέτη 5 στελεχών S.mutans στο στόμα 9 τυχαία επιλεγμένων παιδιών από την Ανατολική Άιόβα.

Τα παιδιά εμφάνιζαν από 2-9 αναγνωρισμένα στελέχη S.mutans. 7 εμφάνιζαν ελάχιστη έως καθόλου οδοντική τερηδόνα και υπήρχαν στο στόμα τους διάφορα στελέχη S.mutans που ήταν όμοια γενετικά, ενώ δύο με σημαντική τερηδονική προσβολή εμφάνιζαν στελέχη με μοναδικό γονότυπο.

Η ομάδα συνέλεξε στη συνέχεια 44 στελέχη S.mutans από τα παιδιά και τα συνέκριναν ένα προς ένα με την τυπική γονιδιακή ακολουθία του στελέχους UA159. Βρήκαν πως 323 από τις γονιδιακές αλληλουχίες που υπήρχαν στο UA159 δεν υπήρχαν σε ένα ή περισσότερα από τα εξεταζόμενα στελέχη.

“Συνολικά, η ποικιλομορφία στο γονδιδιακό περιεχόμενο μεταξύ των στελεχών S.mutans εμφάνιζε μία ρευστή και ταχέως εξελισσόμενη γονιδιακή δομή που είναι πιθανό να είναι παρόμοια με αυτή που συναντάται σε άλλους Στρεπτόκοκκους”, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Clinical Periodontology χαρακτήρισε τους ενασβεστιωμένους ιστούς που δημιουργήθηκαν στην περιοχή της κνήμης ποντικών με προκεχωρημένη συνδυασμένη ανοσοανεπάρκεια από έναν πληθυσμό αρχέγονων βλαστοκυττάρων (βλαστοκύτταρα στοματικού βλεννογόνου) που ληφθηκαν από το στοματικό βλεννογόνο και τα ούλα.

Τα παράγωγα των βλαστοκυττάρων καλλιεργήθηκαν για 14 ημέρες, στη συνέχεια αναλύθηκαν για την έκφραση οστεοβλαστικών/οστεινοβλαστικών δεικτών και εμφυτεύθηκαν μεταξύ δέρματος και κνήμης στα πειραματόζωα.

Μετά από 8 εβδομάδες, τα πειραματόζωα θανατώθηκαν και αναλύθηκαν οι περιοχές εμφύτευσης. Βρέθηκα πως οι καλλιέργειες δύο εβδομάδων παραγώγων βλαστοκυττάρων εξέφραζαν οστεοβλαστικούς/οστεινοβλαστικούς δείκτες σε γονιδιακό επίπεδο.

Η μακροσκοπική και ακτινογραφική εξέταση αποκάλυψε ενασβεστιωμένες μάζες στην περιοχή εμφύτευσης βλαστοκυττάρων.

Η ιστολογική, ιστοχημική μελέτη καθώς και η μελέτη με ανοσοφθορισμό αποκάλυψε ενασβεστιωμένες μάζες που περιελάμβαναν μη αγγειοβριθείς και ακυτταρικές μήτρες με θετική χρώση για κολλαγόνο, ασβέστιο, πρωτείνη πρόσφυσης οστείνης, πρωτείνη οστείνης τύπου Ι, οστική σιαλοπρωτείνη, αλκαλική φωσφατάση, οστεοκαλσίνη, αδαμαντινογενίνη και αδαμαντινοβλαστίνη.

Η θετική αντίδραση σε αντιανθρώπινο πυρηνικό αντιγόνο επιβεβαίωσε την ανθρώπινη προέλευση των κυττάρων. Στο μικροσκόπιο απεικονίστηκαν επιμήκεις πρισματικές δομές οργανωμένες σε φυλλοειδή αθροίσματα.

Οι ερευνητές καταλήγουν πως δεδομένων των περιορισμών της μελέτης, τα αποτελέσματα υποδεικνύουν πως για πρώτη φορά τα συγκεκριμένα βλαστοκύτταρα αποδεικνύεται πως μπορούν να αναπτύξουν ενασβεστιωμένους ιστούς που εμφανίζουν ορισμένες ομοιότητες με την οστείνη και το οστό.