Η περιοδοντίτιδα, μια ασθένεια των ούλων παρούσα σχεδόν στο ήμισυ του συνόλου των ενηλίκων στις Η.Π.Α. περιλαμβάνει φλεγμονή, αιμορραγία, και απώλεια οστικής μάζας. Στη συστηματική μορφή της συνδέεται με συστηματικά φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως η αθηροσκλήρωση, και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Οι επιλογές για θεραπεία είναι περιορισμένες εκτός από την οδοντιατρικά απολέπιση και το πλάνισμα ρίζας, που γίνονται σε μια προσπάθεια μείωσης της πλάκας και της φλεγμονής.

Τώρα, με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, υπάρχει μια νέα ελπίδα ότι η ασθένεια μπορεί να αντιστραφεί αποτελεσματικά.

Η εργασία, η οποία περιλαμβάνεται στο Journal of Clinical Periodontology, χρησιμοποίησε έναν αναστολέα της πρωτεΐνης που ονομάζεται C3, ένα συστατικό του συμπληρωματικού συστήματος του σώματος, ο οποίος εμπλέκεται στην ανοσία και τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις. Μεταφέροντας αυτόν τον αναστολέα,  Cp40, στον περιοδοντικό ιστό μόνο μία φορά την εβδομάδα σε προκλινικό μοντέλο, η φλεγμονή που συμβαίνει φυσικά από τη χρόνια περιοδοντίτιδα αντιστρέφεται.

Ο George Hajishengallis, ο Thomas W. Evans καθηγητής του τμήματος Βιολογίας της Ανώτατης Σχολής Οδοντιατρικής του Penn, και ο John D. Lambris, ο Dr. Ralph and η Sallie Weaver καθηγήτρια της Ιατρικής Έρευνας στο Τμήμα Παθολογίας και Εργαστηριακής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής Perelman, ήταν συγγραφείς της μελέτης, αποτέλεσμα ετών συνεργασίας.

“Ακόμα και μετά από μία θεραπεία, θα μπορούσατε να δείτε μεγάλη διαφορά στη φλεγμονή,” δήλωσε ο Hajishengallis. “Μετά από έξι εβδομάδες, είδαμε ανατροπές στη φλεγμονή, τόσο κλινικά όσο και με την εξέταση κυτταρικών και μοριακών μέτρων του σχηματισμού οστεοκλαστών και φλεγμονωδών κυτοκινών.”

“Τα αποτελέσματα ήταν τόσο καθαρά, τόσο εντυπωσιακά,” ανέφερε ο Lambris. “Το επόμενο βήμα είναι να συνεχίσει η Φάση 1 των δοκιμών σε ανθρώπους.”

Εκτός από τους Hajishengallis και Lambris, στην ερευνητική ομάδα περιλαμβάνονται ο επικεφαλής συγγραφέας Tomoki Maekawa,ο  Tetsuhiro Kajikawa και η Evlambia Hajishengallis από την Οδοντιατρική του Penn, η Sophia Koutsogiannaki και ο Daniel Ricklin της Ιατρικής του Penn, ο Ruel A. Briones και η Cristina A. G. Garcia του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Μανίλα, και ο Ranillo R. G. Resuello και Joel V. Tuplano του Ερευνητικού Κέντρου Προστασίας της Αναπαραγωγής Πιθήκων.

Η μελέτη αυτή βασίζεται σε προηγούμενη εργασία από τον Hajishengallis, τον Lambris και συναδέλφους που προσδιόρισαν τη C3 ως πολλά υποσχόμενο στόχο για τη θεραπεία της περιοδοντικής νόσου. Η C3, ή το τρίτο συστατικό του συστήματος συμπληρώματος, είναι ένα σημαντικό μέρος των σηματοδοτικών αλληλουχιών που προκαλούν φλεγμονή και ενεργοποιούν το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα.

Η προηγούμενη έρευνά τους, στην οποία χρησιμοποιήθηκε ένα επαγώγιμο μοντέλο της περιοδοντικής νόσου, διαπίστωσε ότι το  Cp40 θα μπορούσε να μειώσει τα σημάδια της ασθένειας.

Για να έρθουμε πιο κοντά σε ένα φυσικό σενάριο, ωστόσο, η τρέχουσα εργασία διεξήχθη σε ζώα που φυσικά είχαν αναπτύξει χρόνια περιοδοντίτιδα. Αρχικά η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να χορηγήσει Cp40 τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά αφού είδε σημαντικές μειώσεις στη φλεγμονή, προσπάθησε να δίνει μόνο μία φορά την εβδομάδα και είδε τα ίδια καλά αποτελέσματα.

“Στατιστικά, η δόση του φαρμάκου μόνο μία φορά την εβδομάδα δεν διέφερε από τις δόσεις τρεις φορές την εβδομάδα,” είπε ο  Hajishengallis.

Σε αυτή την έρευνα, το φάρμακο χορηγήθηκε μέσω μιας τοπικής ένεσης για να αποφευχθούν τυχόν δυνητικά συστηματικές επιδράσεις από την αναστολή ενός συστατικού του ανοσοποιητικού συστήματος. Δεν υπήρξαν ανεπιθύμητες παρενέργειες που να αναφέρθηκαν.

“Μερικοί άνθρωποι ανησυχούν πώς το μπλοκάρισμα του συμπληρώματος αυτού θα οδηγούσε σε περισσότερες μολύνσεις, αλλά αυτό δεν συμβαίνει,” είπε ο Lambris. “Σταματάμε τη φλεγμονή στα ούλα και ως εκ τούτου σκοτώνουμε τα βακτήρια που χρειάζονται φλεγμονώδεις πρωτεΐνες των ιστών για να επιβιώσουν.”

Οι ερευνητές είναι ακόμη πιο ενθαρρυμένοι από το γεγονός ότι αυτή η θεραπεία λειτούργησε καλά μόνη της. Στους ανθρώπους, είπαν, ότι θα δοθεί επιπλέον της καθιερωμένης φροντίδας. Σχεδιάζουν να ακολουθήσουν τη Φάση 1 Μελέτη Ασφάλειας και Αποτελεσματικότητας σε ανθρώπους εθελοντές.

Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Πηγή

Έρευνα πίσω από την επιστήμη του μηχανήματος καθαρισμού δοντιών υπερήχων, που χρησιμοποιείται από επαγγελματίες της οδοντιατρικής για να αφαιρούν την πλάκα, έχει διαπιστώσει ότι ο σχηματισμός μικροσκοπικών φυσαλίδων στο κεφάλι του μηχανήματος είναι το κλειδί της διαδικασίας καθαρισμού.

Ο σχηματισμός φυσαλίδων νερού γύρω από το κεφάλι του μηχανήματος καθαρισμού υπερήχων παρατηρήθηκε με τη χρήση κάμερας υψηλής ταχύτητας. Μηχανήματα καθαρισμού διαφορετικής ισχύος και σχήματος κεφαλής χρησιμοποιήθηκαν ώστε να συγκριθούν ως προς τα ποσοστά των σχηματιζόμενων φυσαλίδων.

Η ομάδα πιστεύει ότι οι μέθοδοι που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο της μελέτης θα βοηθήσουν να δοκιμαστούν τα νέα σχέδια για τη μεγιστοποίηση του σχηματισμού φυσαλίδων, με στόχο το σχεδιασμό μηχανημάτων καθαρισμού δοντιών με υπερήχους που λειτουργούν χωρίς να αγγίζεται η επιφάνεια του δοντιού. Με τον τρόπο αυτό, η διαδικασία του καθαρισμού στον οδοντίατρο θα γινόταν λιγότερο επώδυνη και περισσότερο αποτελεσματική.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στο PLoS ONE, είναι τα πρώτα που αποδεικνύουν ότι  σπηλαίωση νερού λαμβάνει χώρα γύρω από το ελεύθερο άκρο του συγκεκριμένου μηχανήματος καθαρισμού.

Ο καθηγητής Damien Walmsley, από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Birmingham, εξήγησε, «Η αφαίρεση της οδοντικής πλάκας και πέτρας είναι ένα μεγάλο κομμάτι για τη διατήρηση της στοματικής υγείας και συχνό φαινόμενο στα οδοντιατρικά τσεκ-απ. Τα ευρήματα αυτά θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πώς να κάνουμε τα εργαλεία όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα. ”

Ένα μηχάνημα καθαρισμού δοντιών Satelec ultrasonic scaler, που λειτουργεί στα 29 kHz με τρεις σχηματικά διαφορετικές άκρες, μελετήθηκε σε μεσαία και υψηλή λειτουργική ισχύ με τη χρήση υψηλής ταχύτητας απεικόνισης σε 15.000, 90.000 και 250.000 καρέ ανά δευτερόλεπτο, και η μετατόπιση της άκρη καταγράφηκε χρησιμοποιώντας vibrometry λέιζερ σάρωσης.

Η ομάδα δεν ήταν μόνο σε θέση να αποδείξει ότι η σπηλαίωση συνέβη στο ελεύθερο άκρο της μύτης του μηχανήματος, αλλά και ότι αυξάνει με τη δύναμη, και η περιοχή και το πλάτος του νέφους της σπηλαίωσης διαφέρει για διαφορετικού σχήματος άκρες.

Η Nina Vyas, επικεφαλής της εργασίας, από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, είπε, «Άλλες μελέτες που έχουμε κάνει, με τη χρήση ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, έχουν δείξει ότι η αφαίρεση του βιοφίλμ της πλάκας αυξάνεται όταν η σπηλαίωση είναι αυξημένη. Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε ότι η αλλαγή του σχήματος και της δύναμης αυτών των εργαλειών που χρησιμοποιούνται συνήθως θα τα κάνουν πιο αποτελεσματικά, και ελπίζουμε, ανώδυνα”.

Πηγή

Η κακή σύγκλιση δοντιών (ή αλλιώς τα στραβά δόντια) είναι ένα συχνό φαινόμενο με πολλές αιτίες. Όταν υπάρχει κακή σύγκλιση τα δόντια βγαίνουν είτε το ένα πάνω στο άλλο, είτε στραβά με αποτέλεσμα να μην είναι ευθυγραμμισμένα.

Η κακή σύγκλιση δοντιών μπορεί να οφείλεται σε πρώιμη απώλεια των νεογιλών ή των μόνιμων δοντιών, σε παθήσεις όπως η ουλίτιδα ή η περιοδοντίτιδα, στην υπερβολική πίεση των δοντιών ή των ούλων, σε παραμόρφωση της γνάθου μετά από σοβαρό τραυματισμό, καθώς και σε κακές συνήθειες κατά την παιδική ηλικία όπως η πιπίλα και η παρατεταμένη χρήση του μπιμπερό.

Εκτός του ότι η κακή σύγκλιση επηρεάζει την αυτοεκτίμηση του ατόμου, έχει και άλλες επιπτώσεις όπως το ότι δυσχεραίνει τη μάσηση, δημιουργεί δυσκολίες στο καθάρισμα των δοντιών αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για τερηδόνα και ουλίτιδα, καθώς και δημιουργεί πίεση στα δόντια, τις γνάθους και τους μυς με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να σπάει κάποιο δόντι.

Ο οδοντίατρος είναι υπεύθυνος να κρίνει αν η εκάστοτε περίπτωση κακής σύγκλισης απαιτεί θεραπεία. Αν ναι, τότε ο ασθενής παραπέμπεται σε ορθοδοντικό, ο οποίος με βάση τις ακτινογραφίες θα αποφασίσει τι είδους θεραπεία απαιτείται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αρκεί ένα αφαιρούμενο μασελάκι για να σταθεροποιηθούν τα δόντια στη νέα τους θέση, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζονται σιδεράκια. Αν το βασικό πρόβλημα είναι η συμφόρηση, τότε ίσως χρειαστεί εξαγωγή ενός ή περισσότερων δοντιών, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις προγναθισμού ή υπογναθισμού χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.

Πηγή