Οι ερευνητές εντόπισαν ότι, τα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται στα μύρτιλα (Blueberries) και στα βακκίνια (Cranberries) δεν αποδίδουν μια προστατευτική ασπίδα ενάντια σε βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη τερηδόνας.
Αυτά τα θρεπτικά συστατικά, που είναι γνωστά ως πολυφαινόλες, εμποδίζουν τα βλαβερά
βακτήρια από το να προσκολληθούν στα δόντια και τα ούλα, συμβάλλοντας έτσι στη
μείωση της τερηδόνας, της πλάκας και της ουλίτιδας.
Ο Δρ Nigel Carter OBE, Διευθύνων Σύμβουλος του Oral Health Foundation σχολίασε ότι, οι
πολυφαινόλες που έπρεπε να συμπεριληφθούν στα προϊόντα στοματικής υγιεινής.
« Οι ίνες και τα θρεπτικά συστατικά των φρούτων είναι πολύ σημαντικά για την υγεία και την ευημερία μας. Εκτός του ότι βοηθούν στην προστασία μας από τις καρδιακές  παθήσεις και τον καρκίνο, θωρακίζουν τον οργανισμό μας απέναντι σε μια σειρά πολλών  άλλων ασθενειών, » πρόσθεσε ο ίδιος.
Τα cranberries είναι μια πολύ καλή επιλογή για τη διατήρηση και την ενίσχυση της στοματικής
μας υγείας, καθώς απ'ότι δείχνει η έρευνα, οι πολυφαινόλες τους στο σάλιο και
συνεχίζουν την αμυντική τους λειτουργία.
Επιπλέον, τα εκχυλίσματα χωρίς ζάχαρη δεν μπορούν να προστεθούν σε προϊόντα στοματικής
φροντίδας με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα στη δημιουργία υγιεινών ποτών.

Η έρευνα μιας ομάδας Γερμανών ερευνητών έδειξε ότι ορισμένες μεταβλητές που σχετίζονται με την εμφάνιση ασθενειών των ούλων βελτιώνονται με την πρόωρη εξαγωγή των εσώκλειστων φρονιμιτών στους νέους. Οι μεταβλητές αυτές αφορούν το probing pocket depth (PPD), που σχετίζεται με το βάθος των ούλων που μπορεί να εξεταστεί και το clinical attachment level (CAL), που σχετίζεται με το επίπεδο της κλινικής εποπτείας.Οι PPD και CAL χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της νόσου των ούλων. 

Η εξαγωγή των φρονιμιτών μπορεί να επηρεάσει τον ιστό των ούλων των κοντινών γομφίων, αναφέρουν οι ερευνητές. Για την συγκεκριμένη έρευνα, το PPD μετρήθηκε από την άκρη των ούλων έως τη βάση του θύλακα και η απόσταση των 4 mm θεωρήθηκε ανθυγιεινή.

Ένας ανιχνευτής μέτρησε επίσης το CAL, το οποίο παρέχει πληροφορίες σχετικά με την απώλεια οστού και την πρόοδο της ασθένειας των ούλων, υπολογίζοντας την απόσταση από τη βάση του ούλου, έως όπου το σμάλτο των δοντιών συναντά το κάλυμμα της ρίζας.

Οι 39 ασθενείς που εξετάσθηκαν στην έρευνα, οι οποίοι είχαν μέσο όρο ηλικίας τα 22 έτη, είχαν αφαιρέσει ήδη τους φρονιμίτες τους για ορθοδοντικούς λόγους. Κάθε ασθενής είχε αφαιρέσει επιτυχώς τουλάχιστον έναν ή δύο φρονιμίτες της κάτω γνάθου. Οι αλλαγές στους PPD και CAL τους μετρήθηκαν σε 3 φάσεις: πριν από τη χειρουργική επέμβαση, έξι μήνες και πέντε χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Σύμφωνα με τη μελέτη, πέντε χρόνια μετά την αφαίρεση των φρονιμιτών δεν παρατηρήθηκε αρνητική επίδραση στις μεταβολές του PPD. Το PPD μειώθηκε σημαντικά και οι μεταβολές στο CAL απέδωσαν παρόμοια αποτελέσματα, δείχνοντας μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης παθήσεων των ούλων.

Επιπλέον, οι ασθενείς με εντελώς εσώκλειστους φρονιμίτες, οι οποίοι ήταν προσκολλημένοι στα οστά της γνάθου, δεν παρουσίασαν επιδείνωση στα επίπεδα PPD και CAL.

Έτσι λοιπόν, η έρευνα επιβεβαιώνει την θεωρία των μελετητών ότι η προληπτική εξαγωγή των φρονιμιτών δεν προκαλεί επιπλέον ζημιά στα διπλανά δόντια, επομένως μειώνεται ο κίνδυνος βλάβης των ούλων. 

Ωστόσο, η προληπτική εξαγωγή για ορθοδοντικούς λόγους, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα πρέπει να αποφασιστεί λαμβάνοντας υπόψη άλλους πιθανούς κινδύνους, όπως βλάβη των νεύρων, κατάγματα, λοιμώξεις και πόνο. 

Τόσο η οστεοπόρωση όσο και η περιοδοντίτιδα είναι ασθένειες που προσβάλλουν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, άντρες και γυναίκες, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης, όσο αυξάνεται η ηλικία.

Η οστεοπόρωση είναι μία σκελετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ελάττωση της ποιότητας, της πυκνότητας και της αντοχής των οστών, αυξάνοντας τον κίνδυνο καταγμάτων.

Ένα 30% – 50% των γυναικών προσβάλλεται από τη νόσο και προβλέπεται αύξηση των περιστατικών στο μέλλον.

Η νόσος, που όπως είπαμε αφορά και τους άνδρες, ονομάστηκε «σιωπηλή επιδημία» καθώς η διάγνωση της σε αρχικά στάδια είναι πολλές φορές δύσκολη και εξελίσσεται σχετικά αθόρυβα.

Από την άλλη, η περιοδοντίτιδα είναι μία χρόνια φλεγμονή των στηρικτικών ιστών των δοντιών, δηλαδή των ούλων και του οστού της γνάθου.

Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η απώλεια οστού γύρω από τα δόντια που οδηγεί αντίστοιχα σε απώλεια των ίδιων των δοντιών, λόγω έλλειψης στήριξης και κινητικότητας.

Συνοδεύεται από αιμορραγίες, πρησμένα ούλα ή αποκάλυψη ριζών και δημιουργία θυλάκων στη σχισμή των ούλων γεμάτων μικρόβια.

Ενώ η βασική αιτία της περιοδοντίτιδας είναι η συσσώρευση οδοντικής πλάκας λόγω πλημμελούς στοματικής υγιεινής, υπάρχει μία σειρά παραγόντων που επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία της νόσου.

Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η οστεοπόρωση.

Το φατνιακό οστό είναι ιδιαίτερα επιρρεπές στην οστεοπόρωση. Καθώς η βασική αιτία της οστεοπόρωσης θεωρείται η εμμηνόπαυση, η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει οιστρογόνα, ασβέστιο και βιταμίνη D.

Αυτή η αγωγή οδηγεί αντίστοιχα και σε σημαντική αύξηση της πυκνότητας των οστών των γνάθων, μείωση της αιμορραγίας των ούλων και βελτίωση της εικόνας της περιοδοντίτιδας.

Η συσχέτιση των δύο νόσων καθώς και το γεγονός ότι, σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές, το οστό της κάτω γνάθου επηρεάζεται από την οστεοπόρωση σε πολύ αρχικά στάδια, πριν τη σπονδυλική στήλη και τα μακρά οστά, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι:

η περιοδοντολογική εξέταση θα μπορούσε να συμβάλλει στην έγκαιρη διάγνωση της οστεοπόρωσης.

Δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, η οστεοπόρωση μπορεί να εξελίσσεται αθόρυβα, κάνοντας δύσκολη τη διάγνωση σε αρχικά στάδια..

Οι ασθενείς με ιστορικό περιοδοντίτιδας θα πρέπει να συστήνεται να εξετάζονται προληπτικά για οστεοπόρωση.

Η σπουδαιότητα της έγκαιρης διάγνωσης της οστεοπόρωσης οφείλεται στη δυνατότητα έγκαιρης θεραπευτικής αντιμετώπισης της νόσου.

Όσο η νόσος προχωρά, τόσο περισσότερο απορροφάται το οστό των γνάθων και πολλές φορές είναι αδύνατη ακόμα και η μάσηση με τεχνητή οδοντοστοιχία.

Η ποιότητα ζωής του ασθενούς υποβαθμίζεται, το διαιτολόγιο του περιορίζεται σε μαλακές τροφές χωρίς τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και συνεπώς η οστεοπόρωση επιδεινώνεται περισσότερο.

Συνοψίζοντας τη συσχέτιση της περιοδοντικής νόσου με την οστεοπόρωση, αξίζει να αναφέρουμε πως οι τακτικοί οδοντιατρικοί έλεγχοι μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα τόσο σε επίπεδο πρόληψης αλλά κάποιες φορές και διάγνωσης.