Οι φράουλες είναι νόστιμες και γεμάτες βιταμίνη C. Επίσης όμως, μπορεί να έχουν μια εκπληκτικά θετική επίδραση στους κινδύνους για καρκίνο  του στόματος στα άτομα που καπνίζουν, σύμφωνα με μια πιλοτική μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο.

Τι ρολο παιζουν οι φράουλες στον καρκινο του στοματος;

Η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα μελέτησε τις διαφορές στις δραστηριότητες των ενζύμων στο σάλιο σε σχέση με τα φυτοχημικά συστατικά των φραουλών μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών. Μελέτησε επίσης την έκφραση μιας επιλεγμένης ομάδας γονιδίων που σχετίζονται με το κάπνισμα και τον αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του στόματος.

Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές σχεδίασαν μια πιλοτική κλινική δοκιμή. Σε αυτήν τη δοκιμή, ανέλυσαν την επίδραση ενός γλυκίσματος φράουλας που κατασκευάζεται στο Οχάιο σε καπνιστές και μη καπνιστές. Τα θρεπτικά συστατικά του γλυκίσματος αυτού ισοδυναμούν με δυόμιση φλιτζάνια με ολόκληρες φράουλες.

Οι συμμετέχοντες κατανάλωσαν το γλύκισμα ή ένα εικονικό φάρμακο 4 φορές την ημέρα για μία εβδομάδα. Από την υπόλοιπη διατροφή τους απουσίαζαν άλλα κόκκινα και μωβ φρούτα και λαχανικά.

τα αποτελεσματα

Οι ερευνητές στη συνέχεια συνέλεξαν δείγματα σάλιου και ιστού από το εσωτερικό του στόματος προκειμένου να μετρήσουν τα επίπεδα και τις δραστηριότητες των ενζύμων που μεταβολίζουν τα φυτοχημικά της φράουλας, καθώς και την έκφραση μιας επιλεγμένης ομάδας 44 γονιδίων που σχετίζονται με τον καπνό του τσιγάρου και τον αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του στόματος.

Οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντικές διαφορές μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών όσον αφορά στην ενζυμική δραστηριότητα καθώς και στους μεταβολιτές της φράουλας στο στόμα μετά την κατανάλωση του γλυκίσματος. Επιβεβαίωσαν επίσης 7 γονίδια που σχετίζονταν ανεξάρτητα με καπνιστές και μη καπνιστές.

Η συνδυαστική επίδραση καπνίσματος και φράουλας παρουσίασε κατι πολύ διαφορετικό στο στοματικό περιβάλλον το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή για στρατηγικές όσον αφορά στις διατροφικές συνήθειες ώστε να προληφθεί ο στοματικός καρκίνος.

Σε εξέλιξη βρίσκεται μια επιπλέον ανάλυση της μελέτης ώστε να καθοριστεί αν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της έκθεσης του στόματος σε ανθοκυανίνες και μείωση του κινδύνου του καρκίνου του στόματος στους καπνιστές. Επιπλέον, διεξάγεται και μια μελέτη για την ταυτοποίηση των γονιδίων της φράουλας που ενδέχεται να επηρεάζουν την ανάπτυξη του στοματικού καρκίνου.

Πηγή: http://www.dentistrytoday.com/news/industrynews/item/1863-strawberries-may-positively-influence-oral-cancer-risks

Τι κοινό έχουν ο Morgan Freeman, ο David Letterman, η Oprah Winfrey, η Madonna και ο Arnold Schwarzenegger; Ναι, είναι όλοι διάσημοι. Αλλά επίσης έχουν όλοι τους κενά ανάμεσα στα δόντια.

Ένα διάστημα είναι ένα κενό ανάμεσα στα δόντια, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο στο στόμα και μπορεί να είναι γενικό φαινόμενο ή να εντοπίζεται μόνο σε ένα σημείο. Ωστόσο, είναι περισσότερο εμφανές στα μπροστινά δόντια και ειδικά μεταξύ των άνω κεντρικών τομέων.

Η ιστορια

Είναι μία σχετικά κοινή πάθηση που εμφανίζεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα διαστήματα εντοπίζονται συχνά στα θηλαστικά και κυρίως σε εκείνα που είναι χορτοφάγα. Τα πρόβατα, τα τρωκτικά και οι κάστορες έχουν κενά ανάμεσα στα δόντια και πιστεύεται ότι αυτά τα κενά βοηθούν στην καλύτερη λήψη του φαγητού.

Στους ανθρώπους, τα διαστήματα ανάμεσα στα δόντια αντιμετωπίζονται διαφορετικά σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Στη Γαλλία, τα δόντια που έχουν κενό μεταξύ τους τα ονομάζουν “dents du bonheur” που σημαίνει τυχερά δόντια,  στην Αυστραλία τα παιδιά που έχουν κενό στα μπροστινά δόντια λέγεται ότι προμηνύουν μελλοντικό πλούτο.

Στις Αφρικανικές χώρες όπως η Νιγηρία και η Ζάμπια, οι γυναίκες με κενά στα μπροστινά δόντια θεωρούνται πολύ γόνιμες. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι πολύ ελκυστικό και κάνει τις εν λόγω γυναίκες επιθυμητές. Σε κάποιες άλλες φυλές, το διάστημα ανάμεσα στα δόντια είναι σημάδι σοφίας. Στον μεσαίωνα, τα κενά στα δόντια των γυναικών εκλαμβάνονταν ως σημάδι λαγνείας.

Ποια είναι η αιτια των κενων ανάμεσα στα δοντια;

Τα κενά μεταξύ των δοντιών μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ανισορροπίας ανάμεσα στο μέγεθος των οστών της γνάθου και το μέγεθος των δοντιών. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, τα δόντια αναπτύσσουν κενά επειδή τα νεογιλά δόντια παραμένουν στο ίδιο μέγεθος ενώ η γνάθος διευρύνεται. Μόλις βγουν όλα τα ενήλικα δόντια, ο χώρος συνήθως γεμίζει.

Συνήθειες όπως το σπρώξιμο της γλώσσας, το πιπίλισμα του δακτύλου, ή η τοποθέτηση αντικειμένων ανάμεσα στα δόντια μπορούν επίσης να συμβάλλουν στη δημιουργία αυτών των κενών. Επίσης, δόντια που λείπουν ή έχουν εξαχθεί και δεν έχουν αντικατασταθεί μπορεί να προκαλέσουν το σχηματισμό κενών.

Οι άνθρωποι με μεγάλο χαλινό μπορεί επίσης να έχουν κενά στα δόντια. Τα διαστήματα μπορούν επίσης να προκύψουν εάν υπάρχουν σοβαρά ιατρικά ή οδοντιατρικά προβλήματα. Θα μπορούσαν να οφείλονται σε όγκους ή σε περιοδοντικό πρόβλημα το οποίο προκαλεί τη συρρίκνωση του ιστού των ούλων καθώς και των ίδιων των οστών.

Επιλογες θεραπειας για τα διαστηματα

Εάν ο χώρος μεταξύ των δοντιών είναι σχετικά μικρός, το οδοντιατρικό bonding μπορεί να είναι μία λύση. Σε αυτή τη διαδικασία, ένα υλικό με βάση τη ρητίνη διαμορφώνεται ώστε να καλύψει το κενό.

Για μεγαλύτερα κενά, μπορεί να χρειαστεί ανασχηματισμός των δοντιών ώστε να μπορούν να καλυφθούν με όψεις πορσελάνης και να ταιριάζουν αισθητικά με τα γειτονικά δόντια.

Μία άλλη επιλογή είναι η ορθοδοντική θεραπεία με τα παραδοσιακά σιδεράκια.

Ως βακτηριακή ασθένεια που σχετίζεται με τη συμπεριφορά, η τερηδόνα είναι μία από τις πιο διαδεδομένες ασθένειες στον κόσμο που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Ακόμη και στς αναπτυγμένες χώρες στις οποίες πραγματοποιείται φθορίωση στο νερό και υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε φθοριούχες οδοντόκρεμες, μεγάλο ποσοστό των παιδιών εξακολουθεί να υποφέρει από προχωρημένη τερηδόνα. Τα τελευταία 50 χρόνια, η πρόληψη κατά της τερηδόνας έχει επικεντρωθεί κυρίως στην παροχή φθορίου, είτε μέσω του δικτύου του νερού, της οδοντόκρεμας είτε μέσω επαγγελματικών προϊόντων στο οδοντιατρείο.

Η πρόληψη κατά της τερηδόνας δε βασιζεται μονο στο φθοριο

Η σωστή γνώση των αιτιολογικών παραγόντων της οδοντικής τερηδόνας, ωστόσο, είναι σημαντική στη διαδικασία ανάπτυξης ενός ολιστικού προληπτικού προγράμματος για τον άνθρωπο.

Η απομετάλλωση της επιφάνεια του δοντιού  συνήθως οφείλεται σε μείωση του pH κάτω από την κρίσιμη τιμή του που είναι περίπου 5.6. Η κρίσιμη τιμή του pH δεν είναι μία σταθερά, αλλά σχετίζεται με την ποσότητα ασβεστίου και φωσφόρου που υπάρχει, καθώς και με το ίδιο το pH.

Το μικροβίωμα του οδοντικού βιοφιλμ αναπτύσσεται μετά τη γέννηση και επηρεάζεται σημαντικά από την κατανάλωση ζυμώσιμων υδατανθράκων, ιδιαίτερα της σακχαρόζης και της φρουκτόζης. Η παραγωγή οργανικών οξέων από το μεταβολισμό των σακχάρων μειώνει το pH στο βιοφίλμ, δημιουργώντας μια μεταβολή στο μικροβίωμα, γνωστή και ως οικολογική μετατόπιση του Marsh.

Ως εκ τούτου, η διατροφική αλλαγή προς την ουσιαστική μείωση της κατανάλωσης ζαχαρούχων τροφίμων και ποτών είναι το πρώτο βήμα στην πρόληψη της τερηδόνας. 

Εκτός από τη διατροφή, το φθόριο εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πρόληψη κατά της τερηδόνας. Ωστόσο, η δράση του φθορίου, ειδικά για την επαναμετάλλωση, περιορίζεται από τη συγκέντρωση βιοδιαθέσιμου ασβεστίου και φωσφόρου στο τοπικό περιβάλλον (υγρό βιοφίλμ). Η επαναμετάλλωση είναι δυνατή μόνο με την παρουσία βιοδιαθέσιμου ασβεστίου και φωσφόρου. Όμως με το σάλιο να είναι η εγγενής πηγή, ο πόρος είναι περιορισμένος. Πρόσφατα, πολλά προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο και φώσφορο έχουν αναπτυχθεί και διατίθενται στο εμπόριο.

Ενώ υπάρχουν πολλές έρευνες για την αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου, τα στοιχεία για πολλούς εξακολουθούν να είναι περιορισμένα. Η αναστολή της απομετάλλωσης και η επακόλουθη επαναμετάλλωση στις πρώιμες τερηδόνες (λευκές κηλίδες) θεωρείται μερικές φορές απίθανη λόγω της αδυναμίας του ασθενούς να μειώσει τους παράγοντες κινδύνου, όπως είναι η ζάχαρη και οι κακές συνήθειες στοματικής υγιεινής, συμπεριλαμβανομένου του μεσοδόντιου καθαρισμού. Η ανεπαρκής ροή του σάλιου και τα αναπτυξιακά ελαττώματα στο σμάλτο είναι επίσης παράγοντες που εμποδίζουν τη θεραπεία.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι προληπτικές εμφράξεις (sealants) μπορούν να είναι αποτελεσματικές, ωστόσο η επαναμετάλλωση της περιοχής μπορεί να μην είναι ύστερα δυνατή.  Αυτά τα προϊόντα είτε σφραγίζουν την επιφάνεια της βλάβης είτε διεισδύουν στο πορώδες τμήμα της βλάβης για να μειώσουν την απώλεια μετάλλων από το δόντι και να εμποδίσουν την πρόοδο της βλάβης.

Η πρόληψη της οδοντικής τερηδόνας απαιτεί πολλά περισσότερα από απλές φθοριώσεις. Η σωστή γνώση της πορείας της τερηδόνας βοηθάει τον κλινικό στη διαμόρφωση ενός εξατομικευμένου προληπτικού προγράμματος για τους ασθενείς.

Πηγή: http://www.dental-tribune.com/articles/news/europe/35804_caries_prevention_is_not_just_more_fluoride.html